Τ' όνομά σου προφέρω
τη σκοτεινή αυτή νύχτα
και μου ηχεί τ' όνομά σου
μακρινό όσο ποτέ.
Μακρυνότερο απ' όλα
τ' άστρα και πιο θρηνώδες
κι από βροχή γαλήνια.
Θα σε θέλω, όπως τότε
καμιά φορά; Ποιό λάθος
έχει η καρδιά μου κάνει;
Αν διαλύεται η καταχνιά,
άραγε, ποιό άλλο πάθος
με περιμένει; Θα 'ναι
ήρεμο κι αγνό τάχα;
Αχ, αν τα δάχτυλά μου
μπορούσαν να μαδήσουν
ετούτο το φεγγάρι!
Φ. Γκ. Λόρκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου